گلدره، زندگی عشایری بیخ گوش مرکز - وبلاگ عینک سفارشی

به گزارش وبلاگ عینک سفارشی، خبرنگاران : روستای گلدره یکی از روستاهای منطقه مهردشت البرز با ظرفیت گردشگری بسیار است. این روستا آخرین روستای این منطقه می باشد که از طرف غرب به روستای اشن و از شرق به روستای خیر آباد و از طرف جنوب به محدوده فریدن و از طرف شمال به محدوده روستای دماب محدود می باشد .

چرا این منطقه را گلدره نامیده اند. یکی از فرضیه های این است باشد با توجه به اینکه اطراف این روستا را کوه فرا گرفته است و بارندگی در آن بیشتر از منطقه ها دیگر مهردشت می باشد باعث شده این منطقه دارد دارای مراتع خوبی برای پروش دام باشد با وجود دام زیاد در این منطقه باعث شده است که دشمنانئ این حیوان اهلی نیز بیشتر باشد و دامداران به این منطقه گرگ دره گفته و این نام به مرور زمان به گل دره تبدیل شده است .

فرضیه دوم : همانطوری که در بالا عنوان شد این منطقه از بارش زیادی برخوردار است زیرا به منطقه فریدن نزدیک بوده و ارتفاع ان از سطح دریا بیشتر از منطقه ها دیگر منطقه است این امر باعث شده است که در فصل بهار از تمام درهای این نتاحیه آب جاری شده و گل و گیاهان زیادی بروید و سرسبزی خاصی به این روستا می دهد به این علت این منطقه ر ا گلدره نامیده اند .

کارشناس میراث فرهنگی و گردشگری البرز در مورد گلدره گفت: روستای عشایری گلدره در منطقه ای نیمه بیابانی واقع در بخش مرکزی شهرستان نظرآباد از حوالی دهستان نجم آباد واقع شده و تنها روستای عشایری در البرز است.

احمدنژاد گفت: نخستین چیزی که در گلدره جلب توجه می نماید چند سیاه چادر و چند ساختمان سنگی و آجری طویله هایی موقت گله های شتر و گوسفند و بز است.

او گفت: مردم ایل گلدره هنوز به صورت کاملأ بومی و سنتی زیست عشایری دارند و روزیشان از گله داری است که سالیان متمادی است به شغل اجدادی خود مشغولند و همانند دیگر عشایر کشورمان با دامپروری زندگی می گذرانند.

احمدنژاد گفت: تعداد زیادی شتر در این منطقه به وسیله ایل گلدره نگهداری می شوند. شغل اصلی مردان گلدره پرورش شتر و گوسفند و بز است و برای چرای دام ها به بیابان های اطراف می فرایند.

کارشناس میراث فرهنگی و گردشگری البرز گفت: زن ها هم کار پخت نان و تهیه لبنیات از شیر دامها، چادربافی، گلیم بافی، مشک سازی، نخریسی سنتی و غذا های محلی عشایری از فعالیت های زنان عشایر است.

وی اضافه نمود: عمده تولیدات ایل گلدره گوشت شتر؛ گوسفند و بز و فرآورده های دامی است. چوب بازی یک پا و دو پا که با تغییر آوای سرنا و دهل انجام می گردد؛ بازی سنتی این ایل است.

به گفته کارشناس میراث فرهنگی و گردشگری البرز روستای عشایری گلدره با توجه به نزدیکی به تهران می تواند با نگاه سرمایه گذاری در بخش عشایری آن هم در منطقه بکری که از ویژگی های منحصر به فرد در کشور برخوردار است یکی از جاذبه های مهم گردشگری البرز و شهرستان نظرآباد باشد.

غروب که می گردد در واپسین لحظات پائین آمدن خورشید باورت نمی گردد در استان البرز نزدیکی تهران باشی و جلوه زیبای خورشید و صف طویل شتران و گله های گوسفند را ببینی که با نظم از جلوی چشمانت رژه می فرایند .

اینجا گلدره است بیابانی وسیع و نمک زارهایی که خانواده های مهاجری در آن زندگی می نمایند که به آنها عشایر می گویند، روزیشان از گله داری گوسفند و شتر است و سالیان متمادی است که به شغل اجدادی خود مشغولند ولی این تمام سخن نیست می توان توجه بیشتری به مردمی داشت که حاضر شدند زنده نماینده شغل اجدادی خود باشند و به زندگی در بیابان برهوت تن داده اند و اینجا حرف دل من است حرفی که برخواسته از دل بسیاری از کسانی است که از گلدره تماشا کردن، چه خوب گوشه روستا مدرسه است برای بچه ها گلدره ای آنهم به همت بچه های گروه جهادی جاوید الاثر احمد متوسلیان از دانشگاه تهران جنوب .

گلدره تنها روستای عشایری استان البرز است ،اگر قرار است این روستا بماند باید مسئولین گردشگری به گلدره نگاه ویژه ای نمایند. نگاه سرمایه گذاری در بخش عشایری آنهم در منطقه بکری که از ویژگی های منحصر به فرد در کشور برخوردار است.