10 خاصیت مهم ریواس - وبلاگ عینک سفارشی

به گزارش وبلاگ عینک سفارشی، خبرنگاران : ریواس، نوعی گیاه است که به دلیل ساقه های قرمز و سبز و طعم ترش آن معروف است. در اروپا و آمریکای شمالی، ریواس را می پزند و معمولا با افزودنی هایی شیرین می نمایند. در آسیا ریشه ریواس، کاربرد های درمانی دارد. ریواس به سلامت استخوان، مبارزه با سلول های سرطانی و کاهش وزن، یاری می نماید. خواص ریواس، کدام اند؟

به گزارش وبلاگ عینک سفارشی به نقل از خبرگزاری صدا و سیما؛ معمولا ریواس را با شکر می پزند. گونه های مختلفی از ریواس وجود دارند. ساقه های ریواس به رنگ های قرمز، صورتی و سبز روشن است و بافتی شبیه ساقه کرفس دارد. این گیاه، جهت رشد، به هوای سرد زمستان احتیاج دارد. در نتیجه، معمولا در کوهستان ها و نقاطی با دمای پایین، مانند شمال شرق آسیا، کشت می گردد. ریواس را می توان در آمریکای شمالی و شمال اروپا نیز پرورش داد.

ارزش غذایی ریواس

ریواس، سرشار از مواد مغذی لازم است و کالری اندک دارد. ریواس منبع خوبی از ویتامین K1 است. هر 100 گرم ریواس، بسته به میزان پخت، می تواند بین 26 تا 37 درصد احتیاج روزانه به این ویتامین را تأمین کند.

ریواس، مانند سایر میوه ها و سبزیجات، سرشار از فیبر بوده و با پرتقال، سیب و کرفس، قابل مقایسه است.

هر 100 گرم ریواس که با شکر پخته شده باشد، شامل مواد مغذی زیر است:

کالری: 116

کربوهیدرات: 31.2 گرم

فیبر: 2 گرم

پروتئین: 0.4 گرم

ویتامین K 1: مقدار 26٪ احتیاج روزانه بدن به این ویتامین

کلسیم: مقدار 15٪ احتیاج روزانه بدن به این ماده معدنی

ویتامین C: مقدار 6٪ احتیاج روزانه بدن به این ویتامین

پتاسیم: مقدار 3٪ احتیاج روزانه بدن به این ماده معدنی

فولات: مقدار 1٪ احتیاج روزانه بدن به این ویتامین

با این که مقدار مناسبی از کلسیم در ریواس وجود دارد، اما این به شکل کلسیم اگزالات است و اثر ضد تغذیه ای در بدن دارد. این شکل از کلسیم در بدن، به شکل مؤثر جذب نمی گردد.

همچنین، ریواس، شامل مقدار قابل قبولی ویتامین سی است و هر 100 گرم از آن می تواند 6٪ احتیاج روزانه به این ویتامین را تأمین کند.

خواص ریواس برای سلامتی

1. یاری به درمان آلزایمر

بر اساس توصیه متخصصان، جهت پیشگیری از بیماری ها و مسائل مرتبط با پیری، مانند آلزایمر، حفظ سلامت روان از اهمیت ویژه ای برخوردار است. این موضوع می تواند بر کیفیت زندگی شما تأثیر بگذارد. بنابر این، جهت جلوگیری از ظهور این گونه بیماری ها، مصرف مواد مغذی لازم است.

ریواس، سرشار از ویتامین K است و می تواند سلامت مغز را به طور چشمگیری تضمین کند. این ویتامین در حفظ سلامت سلول های مغز، تأثیر قابل توجه دارد. همچنین، ویتامین K جهت تحریک فعالیت های شناختی و در نتیجه، یاری به سلامت روانی، لازم است.

2. مبارزه با سلول های سرطانی

خنثی کردن رادیکال های آزاد داخل بدن، جهت پیشگیری از عوارض ناشی از آن ها لازم است. رادیکال های آزاد موجب بی خاصیت کردن سلول های بدن و ایجاد استرس اکسیداتیو در اندام های بدن و در نتیجه، موجب بروز بیماری های مزمن می شوند. بنابراین، بهتر است از غذا های شامل ویتامین A و ویتامین C، مانند ریواس، بهره ببرید.

مصرف منظم ریواس، موجب مبارزه با سلول های سرطانی و پیشگیری از استرس اکسیداتیو می گردد. علاوه بر این، ریواس، منبع طبیعی بتاکاروتن و سایر ترکیبات پلی فنول، مانند زآگزانتین و لوتئین است. این مواد مغذی با عوامل ایجاد سرطان دهان و سرطان ریه، مبارزه می نمایند.

3. یاری به گردش خون

گردش خون، یکی از عوامل اصلی در سلامت بدن است. با مصرف ریواس، می توانید مقدار فراوان از مواد معدنی، مانند آهن و مس را دریافت کنید. مصرف این مواد معدنی، به رشد گلبول های قرمز خون و افزایش اکسیژن رسانی در بدن ، یاری می نماید.

اگرچه یاری به گردش خون، یکی از خواص ریواس است، اما جایگزین دارو ها نیست. جهت درمان اختلال در گردش خون ، باید با پزشک مشورت کنید.

4. یاری به کاهش وزن

ریواس، کالری اندک دارد و می تواند به لاغری یاری کند. 100 گرم ریواس، تنها 21 کالری انرژی دارد. ریواس را چه به طور خام، چه به طور پخته مصرف کنید، همچنان مواد مغذی آن باقی می ماند.

مواد مغذی موجود در ریواس، می توانند با افزایش دریافت فیبر، به تقویت عملکرد بدن یاری نمایند. مصرف فیبر در افراد دارای اضافه وزن، اهمیت ویژه دارد. فیبر به کاهش اشتها و ایجاد احساس سیری طولانی مدت تر یاری می نماید.

همچنین، سایر ترکیبات موجود در ریواس می توانند به افزایش سوخت و ساز و افزایش چربی سوزی یاری نمایند. علاوه بر این، اگر قصد مصرف غذا های سالم را داشته باشید، ریواس، گزینه خوبی است.

5. تقویت استخوان ها

شاید باعث تعجب باشد، اما مصرف ریواس می تواند به تقویت استخوان و جلوگیری از بیماری های آن مانند پوکی استخوان یاری کند.

یکی از خواص ریواس، این است که منبع خوبی از ویتامین K است، موجب رشد استخوان ها می گردد و به بهبود آسیب ها یاری می نماید. این ویتامین و سایر مواد معدنی می توانند با هم همکاری نمایند تا احتمال بروز شکستگی ها و سایر مسائل استخوان را کاهش دهند.

6. تقویت گوارش

سوء هاضمه می تواند موجب بروز مسائل جدی ضد سلامتی گردد. گوارش مناسب باعث تقویت سلامت بدن می گردد. در ریواس، مقدار چشمگیری فیبر وجود دارد که از بروز بیماری های گوارشی جلوگیری می نماید. این ماده مغذی به دفع مناسب مدفوع و جلوگیری از گرفتگی های معده یاری می نماید.

بر اساس توصیه متخصصان تغذیه، مصرف فیبر می تواند موجب تسریع درمان یبوست گردد. علاوه بر این، مصرف ریواس می تواند به دفع انواع اختلال گوارشی و خنثی کردن عوامل آن مانند عوامل ایجادنماینده سرطان روده عظیم، یاری کند.

با این حال، در صورت بروز مسائل گوارشی، بهتر است ابتدا با پزشک مشورت کنید؛ زیرا مسائل دائمی گوارشی می توانند نشانه ای از بیماری های مزمن معده باشند.

7. مبارزه با بیماری های قلبی - عروقی

ریواس، سرشار از مواد مغذی است و کلسترول و چربی اندک دارد. بنابر این، این گیاه می تواند گزینه ای عالی جهت مبتلایان به بیماری های قلبی - عروقی باشد. مصرف منظم ریواس، می تواند به طور مؤثر، موجب افزایش سطح کلسترول خوب (HDL) در بدن و کاهش تجمع کلسترول گردد.

همچنین، با مصرف ریواس می توانید از قلب خود در برابر استرس های اکسیداتیو محافظت کنید؛ زیرا ریواس، منبع خوبی از آنتی اکسیدان است. بهتر است که قبل از ایجاد تغییرات در برنامه غذایی خود، با متخصص قلب مشورت کنید.

8. خواص ریواس برای دیابت؛ تنظیم سطح قند خون

یک جهش ناگهانی در قند خون می تواند ترسناک باشد. بنابر این، جهت تنظیم آن باید اقدامات احتیاطی را انجام دهید. بر اساس مطالعات مختلف، ساقه ریواس می تواند بدون تأثیر منفی بر سلامت ، از این جهش ها جلوگیری کند.

مبتلایان به دیابت می توانند که جهت تثبیت قند خون ، ریواس را به برنامه غذایی خود اضافه نمایند و این موضوع به لطف ترکیبی به نام راپونتیسین است.

9. پیشگیری از پیری زودرس

پیری زودرس با ظهور لکه های قهوه ای پوست و چین و چروک صورت، بروز می نماید. با مصرف منظم ریواس، می توان زمان آن را عقب انداخت. ریواس، موادی مغذی دارد که بدن جهت به تأخیر انداختن پیری زودرس، به آن ها احتیاج دارد.

همچنین، بعضی افراد جوان از مسائلی مانند بدن درد، خستگی و تمرکز نداشتن، شکایت دارند. افزودن ریواس به برنامه تغذیه روزانه می تواند به شما در رهایی از این مسائل کوچک و بهبود کیفیت زندگی به شما یاری کند.

10. منبعی غنی از آنتی اکسیدان ها

شما باید غذا های سرشار از ویتامین C، مانند ریواس را به مقدار فراوان مصرف کنید. ویتامین C آنتی اکسیدانی است که از بدن در برابر بیماری های کوچک و عظیم محافظت می نماید. عفونت های باکتریایی و رشد سلول های سرطانی از جمله مسائل ناشی از کمبود آنتی اکسیدان ها است.

یکی دیگر از آنتی اکسیدان های مهم موجود در ریواس، آنتوسیانین است. آنتوسیانین ها مسئول رنگ قرمز ریواس و بخش عمده ای از خواص آن هستند. همچنین، ریواس، سرشار از آنتی اکسیدان های دیگری به نام پروآنتوسیانیدین ها است. این آنتی اکسیدان ها در محافظت از بدن در برابر بیماری ها مؤثرند.

عوارض جانبی ریواس

از عوارض مصرف زیاد ریواس، می توان به افزایش خطر بروز سنگ کلیه اشاره نمود.

ریواس، یکی از غنی ترین منابع کلسیم اگزالات است. کلسیم اگزالات، رایج ترین شکل اگزالیک اسید در گیاهان است. بر اساس یک باور سنتی، ریواس نباید پس از بهار برداشت گردد، زیرا سطح اگزالیک اسید آن از بهار تا تابستان افزایش می یابد.

این ترکیب، به طور خاص در برگ های ریواس فراوان است، اما بسته به نوع ریواس ممکن است ساقه های آن نیز مقدار بالایی اگزالیک اسید داشته باشند.

کلسیم اگزالات بالا می تواند موجب بروز هیپراگزالوری گردد. هیپراگزالوری، شرایطی حاد است که با تجمع کریستال های کلسیم اگزالات در بعضی اندام ها رخ می دهد. این کریستال ها می توانند موجب بروز سنگ کلیه شوند و در نهایت، به بروز نارسایی کلیوی بیانجامند.

واکنش همه افراد به اگزالات خوراکی، یکسان نیست. بعضی افراد به طور ژنتیکی، بیشتر در معرض بروز مسائل ناشی از اگزالات هستند.

کمبود ویتامین B 6 و افزایش دریافت ویتامین C نیز می توانند فرد را بیشتر در معرض عوارض ناشی از اگزالات قرار دهند.

همچنین، شواهد جدید، نشان می دهند در افرادی که مشکل کمبود بعضی باکتری های مفید گوارشی دارند، این شرایط حادتر است. جالب است بدانید که بعضی باکتری های گوارشی مانند اگزالوباکتر فرمیژنز می توانند به خنثی کردن و کاهش سطح اگزالات یاری نمایند.

اگرچه موارد مسمومیت غذایی با ریواس، نادر است، اما حتما آن را در مقدار متعادل، مصرف و از مصرف برگ های آن خودداری کنید. همچنین، پختن ریواس می تواند اگزالات آن را بین 30 تا 87 درصد کاهش دهد.

چرا مزه ریواس ترش است؟

احتمالا ریواس، ترش ترین گیاه موجود است. اسیدیته ریواس به خاطر مقدار زیاد مالیک اسید و اگزالیک اسید است. مقدار مالیک اسید در گیاهان، فراوان و مسئول طعم ترش بسیاری از میوه ها و سبزیجات است.

جالب است بدانید که رشد و پرورش ریواس در تاریکی، موجب کاهش ترشی و افزایش تردی گونه ای از ریواس می گردد که در بهار و اواخر زمستان می روید.

استفاده از ریواس در غذا ها و خوراکی ها

ریواس را می توان به روش های مختلف، مصرف کرد. استفاده از ریواس در مربا ها و دسرها، که سرشار از شکر هستند، رایج است. حتی می توان آن را با شکر کم یا بدون شکر نیز پخت.

از جمله ایده های خلاقانه جهت استفاده از ریواس در غذا ها، سالاد ریواس و کرامبل ریواس است. همچنین، می توانید ریواس یا مربای آن را به بلغور جو دوسر نیز اضافه کنید.

ریواس را چگونه در غذاهای خود مصرف کنیم؟

ریواس، گیاهی نسبتا عجیب است؛ زیرا طعمی ترش و کمی شیرین دارد. گاه، ریواس با میوه ها اشتباه گرفته می گردد. ریواس، به دلیل طعم ترش آن به ندرت، به طور خام مصرف می گردد. معمولا یا ریواس را می پزند و با شکر، شیرین می نمایند یا در غذا های دیگر، به عنوان جزیی از مواد تشکیل دهنده استفاده می نمایند.

در قرن 18 میلادی، زمانی که شکر ارزان و فراوان تر شد، ریواس تبدیل به غذایی معروف شد. پیش از این، بیشترین کاربرد ریواس عمدتا در پزشکی بود. ریشه خشک شده ریواس، به مدت هزاران سال در طب سنتی چینی استفاده شده است.

استفاده از ساقه ریواس در سوپ های شیرین، مرباها، سس ها، شیرینی ها، تارت و بعضی غذا های دیگر نیز رایج است. در ایران با ریشه این گیاه، خورش ترش و خوشمزه با همین نام یعنی خورش ریواس، طبخ می نمایند. در انگلیس و آمریکای شمالی، پای ریواس، یک دسر سنتی است. به همین دلیل، ریواس گاه با نام گیاه پای نیز شناخته می گردد.

ریواس، گیاه منحصر به فرد جهت پخت و پز است. از آن جا که اگزالات موجود در ریواس ممکن است زیاد باشد، بهتر است از مصرف بیش از حد آن خودداری کنید یا از ساقه آن، انواعی از ریواس بهره ببرید که اگزالات کمتری دارند.

ریواس، منبع خوبی از آنتی اکسیدان ها، ویتامین K و فیبر است. همچنین، طعم ترش منحصر به فرد ریواس، آن را به ماده ای عالی جهت استفاده در مرباها، کیک ها و غیره، تبدیل نموده است.

اگرچه خواص ریواس برای سلامتی بسیار است، اما اگر مستعد بروز سنگ کلیه هستید، بهتر است از مصرف آن خودداری کنید.