کاوش های جدید آبراهه ها برای شناخت دوره های پیش از هخامنشی - وبلاگ عینک سفارشی

به گزارش وبلاگ عینک سفارشی، سرپرست گروه کاوش آبراهه های تخت جمشید با بیان این که ویژگی معماری آبراه دروازه خاوری در شناخت بیشتر ساخت و سازهای تختگاه تخت جمشید دارای اهمیت فراوانی است، گفت: انجام فصل های آینده کاوش و همچنین بررسی داده های استخوانی و دیگر یافته ها، شناخت ما را از معماری شبکه آبراهه ها و تغییر و تحولات آن ها در دوره های پس از هخامنشی افزایش خواهد داد.

ایرنا: علی اسدی عصر چهارشنبه با تشریح جزئیات این طرح، گفت: کاوش فصل چهارم با هدف ادامه فعالیت در آبراه خاوری دروازه ناتمام در حال اجرا است.

او با بیان اینکه بخشی از این آبراه در فصل سوم کاوش، همزمان با مشاهده تجمعی از اسکلت های انسانی در محل مذکور شناسایی شده بود توضیح داد : ادامه کاوش آبراهه خاوری دروازه ناتمام شرایط جدیدی از اسکلت های انسانی را آشکار ساخته و احتمال می رود تا سرانجام فصل کاوش با نمونه های بیشتری نیز برخورد گردد.

این باستان شناس گفت: ویژگی معماری آبراه دروازه خاوری نیز در شناخت بیشتر ساخت و سازهای تختگاه تخت جمشید دارای اهمیت فراوانی است؛ به نظر می رسد این آبراه زمانی ساخته شده که بناهای محدوده شمال خاوری تختگاه تخت جمشید ساخته شده یا در حال ساخت بوده اند زیرا جهت آبراه مذکور به گونه ای معنادار از فضای بین ساختمان ها عبور نموده است.

بر اساس اعلام پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری اسدی ویژگی دیگر این آبراه را عدم تعبیه دریچه های ورودی آب به آن دانست و خاطرنشان ساخت : به عبارتی دیگر این آبراه، برای جذب آب های سطحی تختگاه ساخته شده و معین نیست که انتهای شمالی این آبراه به کجا ختم گردد.

سرپرست هیئت باستان شناسی اضافه نمود: تا به امروز کاوش از سمت شمال به محدوده ای که انواع باروی تخت جمشید از آن یافت شده، نزدیک شده با این حال معین نیست که امتداد شمالی آبراه به کجا ختم خواهد شد.

به گفته اسدی، این احتمال وجود دارد که با انتقال آن به دیواره شمالی تختگاه، کاربری یک آبراه ورودی از محدود شمالی تختگاه تخت جمشید را داشته باشد.

وی با بیان اینکه به طور کلی نتایج کاوش چند فصل اخیر در آبراه ها، سه مرحله ساخت را برای آن ها پیش روی ما قرار می دهد گفت: مرحله نخست، ساخت و سازهای زمان داریوش عظیم که آبراهه های محدوده کاخ آپادانا، تچر، خزانه و شبکه خروجی آبراهه ها را شامل می گردد و مرحله دوم، آبراهه های دوره خشایارشا که محدوده کاخ صد ستون و دروازه ملل را در بر می گیرد.

او اضافه نمود: مرحله سوم که آبراه در حال کاوش بخش خاوری دروازه ناتمام را شامل می گردد احتمالاً مربوط به اواخر دوره هخامنشی است.

سرپرست هیئت باستان شناسی در سرانجام با بیان اینکه فصل چهارم کاوش آبراهه های تخت جمشید با مجوز پژوهشگاه میراث و گردشگری به شماره 9910950 صورت می گیرد توضیح داد : انجام فصل های آینده کاوش و همچنین بررسی داده های استخوانی و دیگر یافته ها، شناخت ما را از معماری شبکه آبراه ها و تغییر و تحولات آن ها در دوره های پس از هخامنشی افزایش خواهد داد.

13 اسکلت از آبراهه های تخت جمشید کشف شد

حمید فدایی در این باره با اشاره به کشف اسکلت در حین بازسازی و احیای آبراهه های تخت جمشید گفت: این کشفیات در قالب برنامه کاوش و احیای آبراهه ها بوده است، مجاری این آبراه ها گسترده و از لحاظ حجاری و مهندسی یک شگفتی محسوب می گردد.

او با بیان اینکه آبراهه ها در تخت جمشید برای راهنمایی آب های سطحی بوده است، گفت: این آبراه ها در دوره های تاریخی پر شده بود و از زمانی که موسسه شرق شناسی کاوش را شروع کرد بخش هایی از آن پاکسازی شد، اما پس از آن تا دهه 80 به فراموشی سپرده شد.

مدیر پایگاه میراث جهانی تخت جمشید با بیان اینکه این پایگاه پاکسازی آبراهه ها را در چند فصل تعریف و در دستور کار قرار داد، اضافه نمود: علت اصلی برای بازسازی و احیای آبراهه ها این بود که کاخ ها آبگیر بودند و ممکن بود که به کاخ ها آسیب وارد گردد به همین دلیل برای حفظ کاخ ها احیای کانال آبراهه ها مجدد در دستور کار نهاده شد.

فدایی با تشریح جزئیات این کشف توضیح داد: در دروازه نیمه تمام که کاوش ها را به سمت حیاط صدستون لایروبی می کردیم به این بقایای اسکلتی برخوردیم که البته چرایی وجود این استخوان ها در این مکان، جای سوال است و مطالعات درباره این ها کامل نشده است.

مدیر پایگاه میراث جهانی تخت جمشید با بیان اینکه شاید در آینده بتوان جوابی درباره وجود این اسکلت ها پیدا کرد، گفت: در کاوش سال جاری، بقایای اسکلتی از حیوان نیز مشاهده شد که در هر صورت قدمت این ها قطعا تاریخی و مربوط به بعد از ساخت تخت جمشید است.

فدایی با بیان اینکه در قطعات استخوانی کشف شده آشفتگی دیده می گردد، توضیح داد: اینکه مربوط به دوره اسلامی یا پیش از اسلام باشد معین نیست و نکته جالب این است که این استخوان ها در ارتفاع دو متری از کف آبراهه ها قرار داشته پس معین است که در لایه های تاریخی بوده، اما تشخیص زمان آن هنوز معین نیست.